Bleke bergen

Wie ooit de Dolomieten is geweest weet deze grillig gevormde bergketens meteen te onderscheiden van de rest van de Alpen. Het is goed om hier na lange tijd weer eens te zijn. Ik vind het een van de mooiste natuurgebieden in Europa.  Ook de UNESCO prijst deze unieke regio.

De geologische geschiedenis van de Dolomieten kent een eigen hoofdstuk binnen de complexe processen die tot het ontstaan van de Alpen leidden.

In het Trias het tijdperk, ongeveer 250 miljoen jaar geleden, lag op de plek waar nu de Dolomieten zijn een deel van een ondiepe oceaan, Tethys genaamd. Het was de tijd waarin het oercontinent Pangea begon te breken in verschillende stukken, de continenten zoals wij ze nu kennen.

In de oceaan ontstonden koraalriffen door afzettingen van organismen en sedimenten. Toen in het Krijt, zeg maar zo’n 60 miljoen jaar geleden de Afrikaanse en Europese continentale plaat tegen elkaar begonnen te botsen ontstonden de Alpen. De versteende koraalriffen bewogen mee omhoog en gaven de Dolomieten hun grillige vorm en lichte kleur. Vroeger stonden deze bergen dan ook bekend als ‘Monti Pallidi’, ‘Bleke Bergen’.

Klinkt veel logische dan Dolomieten he?  Er is een mooie legende over de aparte kleur van dit gebergte. Ooit waren ze zo donkergrijs als de rest van de Alpen. Er leefde hier een verdrietige prins die door het noodlot gescheiden werd van zijn geliefde maanprinses. Want hij werd blind van het felle licht op de maan terwijl zij depressief werd van het donker van de bergen. Op een dag trof de jonge prins een kabouterkoning die op zoek was naar een land voor zijn volk. Ze sloten een deal. De kabouters mochten hier voortaan leven. In ruil daarvoor vingen ze diezelfde nacht het bleke maanlicht straal voor straal en woven er een prachtig kleed van waar ze de bergen in verpakten. De prins en prinses konden hier voortaan samen zijn en bergen ontleenden vanaf toen hun naam aan dit verhaal.

In de achttiende eeuw begon zich een andere interesse in de  bijzondere verschijningsvorm van de Dolomieten te ontwikkelen: een wetenschappelijke. Onder de geïnteresseerden was de Franse onderzoeker Deodat Dolomieu. Deze man van goede afkomst studeerde chemie en werd lid van de Académie des Sciences in Parijs. Hij maakte verschillende reizen door het Alpengebied. De man ontdekte een mineraal gesteente dat  typisch is voor dit gebied. Het lijkt op zandsteen maar dan veel harder. Dolosteen werd het naar hem genoemd. En als je dan toch bezig bent, geef dan het hele gebergte maar zijn naam moet men gedacht hebben.

Na dat opliften van het hele Alpengebied inclusief de Dolomieten werd het op een dag tijd voor een ijstijd. In het Kwartair gingen gletsjers aan de slag en schuurden de dalen uit. 

Langs de hellingen werd het landschap zo voorbereid voor de latere alpenweiden. Zoals hier, boven het dorp Compatsch. De Seiser Alm is de grootse alpenweide van Europa, met een oppervlakte van 56 vierkante kilometer. In de winter is het hier een drukte van jewelste. De zacht glooiende hellingen maakt dit een ideaal gebied voor beginnende wintersporters. En daar zijn er dan genoeg van.

Ik wandel een stukje de bergen in. Het is begin mei, de sneeuw is hier nog lang niet gesmolten. Het is genieten van fantastische uitzichten op de bergketens met namen als Langkofelgruppe en het Schlernmassief.  Genoeg indrukken om een college nietigheid mee te vullen.

Mijn blikveld vult zich met bleke, witte bergketens. Prima hoor denk ik, dat meneer Dolomieu zijn naam aan deze bergen mocht geven, maar voor mij zijn ze vandaag gewoon zoals ze zich aan mij tonen: monti pallidi.