Typisch Nederland

Twee jaar geleden lukte het me net niet. Een bezoek aan Nederland. Het dorp met die naam in de staat Colorado bleek te ver omrijden om er te gaan kijken. Om over Nederland, Texas maar helemaal niet te spreken. Gelukkig is er een uitweg, veel dichter bij huis. Nederland in….Nederland. Niet meer dan een buurtschap met een tiental huizen. In de kop van Overijssel. Heerlijk om er doorheen te wandelen. Want Nederland is klein Nederland. Weilanden, een kaarsrechte weg door de polder, eindeloos uitzicht, woonboerderijen omzoomd door bomen met in de tuin een kruiwagen vol viooltjes. Naast een schotelantenne, dat wel.

Het is de ultiem kneuterige buurtschap in een Hollands landschap zoals we ons dat  ideaaltypisch voorstellen.  Wie wil er niet in Nederland wonen? Grijp je kans, een van de tien woonboerderijen is nog te koop.

Net voor de entree van de buurtschap staat een groot bord van de plaatselijke bewonersvereniging met een foto van Nederland 60 jaar geleden. Twee mannen roeien een platte schuit. Ze vervoeren een melkbus over de vaart langs de boerderijen.

Lang was Nederland een bedrijvig dorp. Rond 1900 woonden er 122 mensen: het waren veehouders, verveners, vissers en riettelers. Wilde je naar Nederland dan ging je over water. Een vaardorp noemen we dat. Het alternatief, een lange wandeling van een uur over een schelpenpad, was geen serieuze optie. Dus gingen niet alleen de melkbussen, ook de koeien, de mest, het riet en de mensen over het water per schuit. Zoals op veel plekken in ons land. Dat is allemaal lang geleden.

Het bord met de foto van het dorp Nederland 60 jaar geleden staat op het erf van Weerribben Zuivel, een moderne biologische melkveehouderij. Naast de productie van duurzame zuivel doet boer Klaas de Lange nog iets bijzonders: hij onderhoudt in samenwerking met Natuurmonumenten, Staatsbosbeheer en de Vogelbescherming het omliggende landschap. Als een gemeenschap die niet langer bestaat uit een netwerk van individuen, maar uit een netwerk van organisaties. Dat is Nederland anno 2019.

Ik leun over de reling van het bruggetje over de Heer van Diezenvaart. Twee fietsers passeren en groeten. Voor de recreant is de buurtschap in het groene landschap een verscholen juweel. Heerlijk om er langs te fietsen of gewoon even te zijn.

Verschillende Overijsselaars die ik spreek hebben nog nooit van het gehucht in hun eigen provincie gehoord. Als niet de naam Nederland enige beroemdheid gaf, zou vrijwel niemand het plaatsje kennen.

Ooit woonde hier een familie met de achternaam De Dood. Dat klinkt: Jan de Dood uit Nederland. Hij was in de negentiende eeuw onderwijzer in het toen zo levendige dorp. Even verderop, op het kleine kerkhof van Baarlo, kun je zijn grafsteen nog zien.

Zo’n grafsteen blijft wel staan, maar je kunt je voorstellen dat het plaatsnaambord van een buurtschap met de naam Nederland een collectors item is. Er schijnen er heel wat te zijn verdwenen. De gemeente Steenwijkerland liet het er niet bij zitten. 10 jaar geleden werd een nieuw plaatsnaambord zo stevig vastgeschroefd dat het nog steeds aan de paal vastzit. Gelukkig, want in Nederland wil iedereen op de foto. Of het nu in de Verenigde Staten is of in…..