Trumpologie

22 augustus 2017 - Chicago, Illinois, Verenigde Staten

Na vier weken reizen door de VS is een ding heel duidelijk:  het nieuws in dit land wordt gedomineerd door de uitspraken van  president Trump. Het vliegveld van Chicago, de geboortestad van  presidentskandidaat Hillary Clinton, is een goede plek om het daar over te hebben.

Chicago O'Hare 1

Ik lees mijn eerste blog na mijn landing in Amerika nog eens door: ‘Meer of minder overheid’. Het ging over de staatsman Alexander Hamilton. Ik besef nu dat Trump in visie en gedrag op deze man lijkt. Amerika moet (weer) een groot land worden. En dat vergt doortastende maatregelen en een sterke hand. ‘America first’ zou zomaar Hamilton’s  motto geweest kunnen zijn. Dat doel heiligt alle middelen: confrontaties aangaan, ruzie maken, de macht bij de elite laten en het volk drenken in het geloof in de vrijheid en de Amerikaanse droom.

Ik heb een keer in mijn leven een glimps van een Amerikaanse president gezien. Het was niet meer dan een zwaaiende hand achter kogelvrij glas van een gepantserde auto. Dat was in 2005, in Tblisi, de hoofdstad van het land  Georgië.  Pro-westerse premier Sakaasvihli had wel een schouderklop verdiend. Bij toeval ontdekte ik dat George W Bush in aantocht was. De stad werd opgepoetst en schoongeveegd. De dag van zijn aankomst was fascinerend. Op verschillende plaatsen in de stad waren demonstraties van minderheidsgroepen uit heel het land. Keurig opgesteld volgens een vast protocol. Ik zag de Air Force One, het presidentieel vliegtuig, de stad naderen. Twintig minuten later passeerde een indrukwekkende colonne van auto’s de zwaaiende menigte. Hij zwaaide terug. De mensen waren tevreden.

Chicago O'Hare 2b

De president van de VS is meer dan een koning. Hij is de keizer van de Amerikaanse waarden en de Amerikaanse trots. Bill Clinton heeft dat mooi verwoord in een interview aan boord van het presidentieel vliegtuig. Hij was maar een passant zei hij,  die het privilege had het heilige ambt te mogen vervullen. Amerikanen: kom niet aan hun president. Dat hebben de Dixie Chicks, een meidengroep uit Texas die populaire countrymuziek maakt ervaren. Het was tijdens een concert in 2003, midden in de Irak oorlog. Leadzangeres Natalie Maines flapte eruit dat ze tegenstander was van deze oorlog en zich schaamde voor president Bush.  Dat kon het Country liefhebbende zuiden van de VS niet waarderen. Massaal werd de band door radiostations geboycot. Alle pogingen tot vergoelijkende uitleg ten spijt.

Turn your backs

‘Turn your backs on Trump’ luidt vandaag de kop van een pagina grote advertentie in de landelijke krant USA Today.  Geplaatst door Dan Fischer, de hoogste baas van Ultradent, een groot bedrijf in tandverzorgingsprodukten. Kern van zijn boodschap: ik ben een trouwe loyale Amerikaan. Ik sta voor het belang van het presidentschap. Maar ik ben tegen de manier waarop Trump zijn job uitoefent. Een leider uit het Amerikaanse bedrijfsleven die openlijk afstand neemt van de president van het land. Ongekend voor Amerika.

Zwartmakerij, recht op de man. We zijn het gewend tijdens presidentiele verkiezingscampagnes in Amerika. Wie de historie er op naleest, weet dat weinig Amerikaanse presidenten een smetteloze staat van dienst hadden. Alcoholisten, narcisten, sexisten, er was altijd wel wat met de hoogste man in het Witte Huis. Maar tijdens zijn bewind was hij De President. Reed hij een scheve schaats, en opende men de aanval, was het aan hem om de zaak te beheersen, te dempen waar mogelijk. Bill Clinton slaagde daar aardig in.

Trump is anders. Hij lijkt niet te willen dempen, hij wil slaan. Hij wil het land niet runnen als het hoofd van een familie, hij wil het runnen als een multinational. Hij laat de media overuren draaien. Trump is “the talk of the town”. Je hoort het de hele dag op radiozenders, ik hoor het van mensen die ik spreek. Neem Dave uit Texas. Ik praat met hem op een parkeerplaats. Zodra ik vertel dat ik uit Nederland kom, begint hij zijn anti-Trump statement. Alsof hij zijn excuses wil aanbieden. Alweer denk ik, net als in Turkije een paar maanden geleden. ‘I didn't vote for him’, zegt hij wel drie keer. Het grillige gedrag van Trump zit Dave dwars.  En zijn vermeende contacten met Rusland. ‘Hoe kan hij meerdere keren uit een faillissement rijzen’. Het is voeding voor complottheorieën. Dave vertrouwt hem niet.

Downtown Chicago

Trump is overal. Kort voor de landing zie ik vanuit het vliegtuigraampje de Trump Tower Chicago. Een imponerend gebouw van de Trump Organization. Midden in de stad van burgemeester Rahm Emanuel, vriend van Barack Obama. Midden in Chicago, waar meer dan 80 procent van de kiezers op de Democratische presidentskandidaat Hillary Clinton stemde.

Maar Trumpologie gaat niet over het spel tussen Republikeinen en Democraten. Kiezers lijken de tijd van elitaire regenten  zat. Ze kozen Trump. Een man die in zijn politieke ideeën en zijn stijl van werken lijkt op de vroegere staatsman Alexander Hamilton. Trump heeft goed begrepen heeft hoe die vroegere Amerikaanse staatsman het zag: de macht voor de elite, het mooie verhaal voor het volk. 

Chicago O'Hare 3

Foto’s